शब्द शब्द जपून ठेव, बकुळीच्या फुलापरी!
काय बोलले न कळे, तू समजून घे सगळे!
लाविलीस ज्योत तूच या उदास अंतरी!!
दुःख नको सुटताना, अश्रू नको वळताना!
मी मिटता लोचन हे, उमलशील तू उरी!!
साक्ष लाख तार्यांची, स्तब्ध अचल वार्याची!
ज्योत बनून जळले रे, मी तुझ्या पथावरी!!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
It should be the ever greatest Marathi song in terms of lyrics, composition and above all the divine rendition by Suman Kalyanpur in her celestial voice. She is the real, matchless and unsurpassable nightingale of India although her crown is snatched away unprofessionally by
her contemporaries.
Post a Comment