कधी बहर, कधी शिशीर, परंतू दोन्ही एक बहाणे
डोळयांमधले आसू पुसती ओठांवरले गाणे
बहर धुंद वेलीवर यावा, हळूच लाजरा पक्षी गावा
आणि अचानक गळून पडावी, विखरुन सगळी पाने
भान विसरुनी मिठी जुळावी, पहाट कधी झाली न कळावी
भिन्न दिशांना झुरत फिरावे, नंतर दोन दिवाणे
हळूच फुलांच्या बिलगुन गाली, नाजूक गाणी कुणी गायिली
आता उरली आर्त विराणी, सूरच केविलवाणे
जुळली हृदये सूर ही जुळले, तुझे नि माझे गीत तरळले
व्याकुळ डोळे कातरवेळ, स्मरुन आता जाणे
Tuesday, April 3, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment